چرا سريال «اميلي در پاريس» تماشاگران را انقدر ديوانه مي‌كند؟

سريال «اميلي در پاريس» روش خاص خود را براي فريب دادن ما دارد. زماني كه فصل اول بهترين كمدي در نتفليكس نامزد دريافت جايزه گلدن گلوب و امي شد، شكاياتي وجود داشت و اين سريال نيويوركر را بر آن داشت كه دنباله آن را بسازد. «محتواي تلويزيوني فراگير» كه آن را نتيجه فروپاشي فعلي شهر مي‌داند.

درست است؛ نامزدي اميلي در پاريس به عنوان يكي از بهترين سريال هاي تلويزيوني كمي اغراق آميز به نظر مي رسد، اما به محض اينكه فصل دوم سريال در 22 دسامبر منتشر شد، يكي از پيشگامان جنبش امروز محسوب مي شود و كمتر از به عنوان شهري ويران توصيف شده است. تلويزيوني كه به صورت كامل و بي آلايش در ذهن خود ظاهر مي شود، از زمان ظهور اين دستگاه همراه ما بوده است. در واقع، داستان تلويزيون به تازگي يك شاهكار قابل قبول در نظر گرفته شده است، و همچنين فصل دوم سريال، با ارائه اميلي بيش از حد معمول در پاريس و آنچه تلويزيون مي تواند به خوبي انجام دهد. يك سرگرمي جذاب و جذاب، جذاب با ناهماهنگي ها و تفاوت هاي كمي، در يك فضاي سرگرم كننده براي تماشا. اين بهترين چيز نيست اما يك محصول تلويزيوني خوب است.

اميلي كوپر با بازي ليلي كالينز يك پيام مخفي است. او مي خواهد در پاريس باشد، زيرا چشمانش به عشق است و به دنبال تجربيات جديد است، اما از طرف ديگر به نظر مي رسد قصد چنداني نسبت به آنچه در اطرافش مي گذرد ندارد و به خطر تبديل مي شود. . موفقيت و دستاوردهاي او در زمينه بازاريابي محصولات گران قيمت، مهربانانه، خيرخواهانه است و اگر بخواهيم واقع بين باشيم، اغلب كاملاً تصادفي ديده مي شوند. وقتي او به بيراهه مي رود، هيچكس براي مدت طولاني با او قهر نمي كند و وقتي موفق مي شود، زود فراموش مي شود و همكارانش كارهاي ديگر خود را انجام مي دهند.

همه اينها باعث مي شود اين سريال كمتر تفكر برانگيز يا آشفته باشد و بيشتر بر فريب جو و داستان هاي قديمي تضاد فرهنگي تكيه كند. در واقع، اميلي با به تصوير كشيدن يك آمريكايي كه شاد و با اعتماد به نفس است و يك اروپايي مغرور، مغرور و مغرور را حمل مي كند، گاهي اوقات مي تواند خود را به عنوان يك زن تد لاس وگاس معرفي كند، اما او به يك چيز متكي است، او خود را نشان مي دهد. و غيبت اميلي در پاريس و كناره گيري او از درگيري و سوء ظن، براي مثال، با اين فرض كه هر عملي عكس العملي دارد، را مي توان نتيجه تحقيقات بي پاياني دانست كه توسط سريال براي نشان دادن مكان هاي خنده دار ديگر يا سوء تفاهم هاي عجيب ديگر ساخته شده است. اين سريال كه كاملاً اپيزوديك است، موقعيت ها را به مرحله تقسيم مي كند و در چند تغيير ماندگار آنها را حل مي كند، چيزي كه در سريال «سيمپسون ها» شاهد آن بوديم.

همه اينها به عنوان يك استفاده بي عيب و نقص از دستگاه به بيننده توجه مي كند. گاهي اوقات مردم دوست دارند سريال سوپرانوها را ببينند و گاهي اوقات تصويري از زندگي دختري در شهري غريب كه به دنبال عشق و پيوند است مي تواند خوب باشد. اميلي در پاريس مطمئناً اگر به كالينز بازي بيشتري مي داد، يا قدرداني عميق تري از تضاد بين ارزش هاي آمريكايي و تحقق دنياي قديم مي كرد، ثروتمندتر، سخت تر و بيشتر پوشش مي داد. اما حفظ يك سرگرمي عالي با استانداردهاي بالاي هنري راهي براي ناراضي بودن است.

اين بدان معنا نيست كه همه چيزهاي قديمي را مي توان تأييد كرد در حالي كه هنوز كسي را سرگرم مي كند، اما اميلي در پاريس پيشينه هوشمندي از كالينز دارد و برخي از ظاهر خود را دست نخورده نگه مي دارد. به‌عنوان ترجمه‌اي از عصر سايبري كه از آن اطلاعي ندارم، سريال‌هايي را مي‌شناسم كه آن را تشكيل مي‌دهند. اگر جستجوي زندگي اميلي در اينستاگرام خراب شود، اين سريال آن را مي داند. اتفاقاً به نظر مي رسد موفقيت او در كار ترجمه اي از ترفندهاي زندگي آنلاين باشد.

به همين ترتيب، سريال چيزي در مورد اعتقاد به افكار خود، شكست اميلي در يادگيري زبان فرانسه، يا رد فرهنگ فرانسوي كه مردم را فراگرفته است، مي گويد. آمريكايي بودن و پايبندي به شخصيت منحصربه‌فردش، اغلب به اميلي كمك مي‌كند، اما به نظر مي‌رسد كه گاهي اوقات اين محدوديتي است كه او بايد بر آن غلبه كند. او بايد به شيوه اي مناسب و كمدي با خود مقابله كند. با حدس و گمان حبابي كه شما را خوشحال مي كند مقايسه كنيد.

فضاي آشفته را مي توان به راحتي به عنوان همه چيز در معرض ديد قرار داد، و شايد بتوان فضاي اميلي در پاريس را به روش هاي مختلفي تفسير كرد. به عنوان يكي از بهترين هاي تلويزيون، به عنوان يكي از پيشگامان آخرالزمان، يا حتي در سريال هايي كه ممكن است مردم را خوشحال كنند و حرفي براي گفتن و گفتن داشته باشند كه هنر كمي از اين رويه رايج وجود دارد.

منبع: مختلف